ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Όπως οι περισσότεροι προγραμματιστές J2EE, έχω γαλουχηθει, στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου, και για πολλά χρόνια, στην ανάπτυξη συστημάτων λογισμικού με τη χρήση τεχνικών αντικειμενοστραφούς προγραμματισμού (OOP). Η μέθοδος αυτή είναι η πλέον διαδεδομένη με κύριο χαρακτηριστικό τον κατακερματισμό ενός προβλήματος σε αντικείμενα που χαρακτηρίζονται από ιδιότητες (μέθοδους) και δεδομένα (μεταβλητές).
Παρά το γεγονός ότι ο OOP έχει μεγάλη επιτυχία στη διαμόρφωση και υλοποίηση πολύπλοκων συστημάτων λογισμικού, έχει και τα προβλήματά του. Η πρακτική εμπειρία με μεγάλα έργα έχει δείξει ότι οι προγραμματιστές ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προβλήματα με τη διατήρηση του κώδικα τους, δεδομένου ότι όσο μεγαλύτερο το λογισμικό που υλοποιείται τόσο και πιο δύσκολος γίνεται ο ξεκάθαρος διαχωρισμός του έργου σε ενότητες (αντικείμενα), πράγμα και το οποίο αποτελεί τη βάση του OOP. Για παράδειγμα, μια μικρή αλλαγή σε μία επαναχρησιμοποιούμενη ενότητα μπορεί τελικά να προκαλέσει πολλές αλλαγές σε άλλες, ανεξάρτητες, ενότητες του κώδικα.
Τέτοιου είδους προβλήματα και πολλές άλλες ανησυχίες έρχεται να επιλύσει μία διαφορετική τεχνική, ο πτυχοστρεφής ή κατά άλλους θεματοστρεφής προγραμματισμός (AOP). Πάμε να δούμε λοιπόν κάποια προκατάρκτικά στοιχέια για αυτόν.
Σημείωση: Προτείνω γενικά τον όρο πτυχοστρεφή γιατί εκφράζει καλύτερα την έννοια aspect στα ελληνικά ακόμη και σε λειτουργικό επίπεδο.
Continue reading “J2EE και Aspect Oriented Programming” →